...(8)
واعظی پرسید از فرزند خویش
هیچ میدانی مسلمانی به چیست؟
صدق و بی آزاری و خدمت به خلق
هم عبادت هم کلید زندگیست
گفت زین معیار اندر شهر ما
یک مسلمان هست
آن هم ارمنی است!
...(۷)
حرف های ما هنوز ناتمام
تا نگاه می کنی وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی!
پیش از آنکه با خبر شوی
لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود.
ای! دریغ و حسرت همیشگی
نا گهان چقدر زود دیر می شود...
...(۶)
ای ساربان ، ای کاروان ، لیلای من کجا میبری
با بردن لیلای من، جان و دل مرا میبری
ای ساربان کجا میروی
لیلای من چرا میبری؟
تمامی دینم به دنیای فانی
شراره عشقی، که شد زندگانی
به یاد یاری ، خوشا قطره اشکی
به سوز عشقی، خوشا زندگانی
همیشه خدایا، محبت دلها
به دلها بماند، به سانِ دل ما
که لیلی و مجنون فسانه شود
حکایت ما جاودانه شود ...
همه معنی یک زندگی...(۵)
گاه یک سنجاقک
به تو دل می بندد
و تو هر روز سحر
می نشینی لب حوض
تا بیاید از راه
.از خم پیچک نیلوفرها
روی موهای سرت بنشیند
یا که از قطره آب کف دستت بخورد
گاه یک سنجاقک
همه معنی یک زندگی است
...(۴)
تو به تصویری چه کودکانه، دل باخته ای
منو اون جوری ، که در باور خود ساخته ای
تو به نقشی ،که چه دوره از من
عکس ماهِ توی آب روشن
توی رویایی مثل بیداری
تو میخوای که ماهو از برکه بیای برداری
عشق من جز غم دلواپسی نیست
آخه قلبم مثل قلب کسی نیست
من پر از احساسم ،تو پر از احساسی
مگه میشه قلبمو نشناسی ؟!